समय-चक्र

एक समय,
सुखद दिनहरु
हरपल उनीसँग रम्थें
जताततै खुशी देख्थेँ
संसार भन्नु नै उनी
उनी भन्नु नै संसार
यत्ति नै जीवन सोच्थें
यत्तिकै लागि जिउथें ।

एक साँझ,
सुनसान अध्यारोमा
उनले,
बाधेका जीवन-बाचा भुल्दै थिइन्
खाएका कसम पनि तोड्दै थिइन्
म बिन्ती गर्दै थिएँ
अन्योल भबिश्य साक्षी राखेर
विश्वाश नहराउन सम्झाउदै थिएँ ।

एउटा रात,
चकमन्न र सन्नाटा लिएर
झन झन छिप्पिदै थियो
म पिडाले आहत थिएँ
कोल्टे फेर्दै-फेर्दै भक्कानिदै थिएँ
झरिरहेका आसुँ ऐनामा हेर्दै
आँफैलाई सान्त्वना दिदै थिएँ
भट्किएका सपनाले थिचिएर
जिउने न मर्ने गरी घायल थिएँ
र पनि,
उनको बाँकी इज्जत बचाउनलाई
मेरै बेइज्जत गर्दै थिएँ ।

एक मिर्मिरे बिहान,
ताराहरु हराउदै थिए
डुबोका शीतहरु चुमेर
बालक घाम चम्किए झै
मेरो परेलीका अश्रु चम्किएर
बाँचेर हाँस्न उर्जा दिदै थिए
म झिनो आशा लिएर
बेहोशीबाट बिउँझीदै
नविन बिहानीको समीपमा
लुलाएका ति पाइलाहरु
फरक बाटोमा चाल्दै थिएँ
हर्ष, आनन्द र उत्साह
धेरैपछी अनुभुव गर्दै थिएँ ।

हिजो,
आज,
उनको स्वार्थमा हारेर
थुप्रैको मन जितेकोछु ।
उनको साथ छुटेर
धेरैको प्रिय बनेकोछु ।
उनको अबिश्वास बिर्सेंर
मेरो भबिश्य सजा'कोछु ।
एउटा प्रेमी गुमाएर मैले
मेरो बर्तमान बाँचेकोछु ।
आफ्नो सिङो जीवन पाएकोछु ।
July,‘09