मेरो बुवा

समय छिटो हिड्यो कि, बुवा!
म नै ढिलो भएँ!?
सुई चाडो कुद्यो कि, बुवा!
पाईलाहरु सुस्त चालें!?

दु:ख गरी सुख दियौ
सन्तानलाई, बुवा ।
गरीबबाट धनी पार्यौ
परिवारलाई, बुवा ।
जिउभरी छोपिदियौ
नाङे-भाङ्रेलाई, बुवा ।
झुप्रोमा जन्म्यौ-हुर्क्यौ
हामी महलमा, बुवा ।
जन्मस्थललाई माया गर्यौ
देखायौ संसार, बुवा ।
काँडाहरु आँफै कुल्च्यौ
हामीले फूलमा, बुवा ।
तर आज बिधुवा पार्यौ
हाम्री आमालाई, बुवा ।
सहाराहिन बनाइ छाड्यौ
लालाबालालाई, बुवा ।
रुवावासी बनाइ गयौ
छिमेकीलाई, बुवा ।
अध्यारो र सुनसान पायौ
हाम्रै घरलाई, बुवा ।

सुखी परिवार दुखी भयौ
अचानकमै, बुवा ।
टुहुराको सन्तान टुहुरै बन्यौ
मान्छेको चोला, बुवा ।
बिपन्नबाट सम्पन्न भयौ
फेरी दरिद्र, बुवा ।
सबै-सबै चदाउन चाह्यौ
नमिल्ने रहेछ, बुवा ।
घरको धुरी-मुली गुमायौ
नफिर्ने गरी, बुवा ।
हेर्दा हेर्दै खरानी पायौ
आँखा सामु, बुवा ।
जताततै आशाले खोज्यौ
नभेटिने रैछ, बुवा ।
बुवा-बुवा चिच्याउदै भन्यौ
नपाईने साईनो, बुवा ।

साथमा हुन पाइँन म
प्रदेशी छोरो, बुवा ।
चाहेरै पनि योग्य भईनँ
बचाउनलाई, बुवा ।
आसुँ पुछ्न'नि भ्याएनँ
चाहदा चाहदै, बुवा ।
अन्तिम उपदेश'नि छुताए
आउँदा आउँदै, बुवा ।
अन्तिम बोली'नि सुनिनँ
अधुरै भो इच्छा, बुवा ।
मेरै हातले खुवाउन पाइँन
पानी माग्दा, बुवा ।
छेउमा सहारा हुन सकिनँ
अन्तिम क्षणमा, बुवा ।
सेवा गर्न लेखिनछु
सराप नदिनु, बुवा ।

कुनै कर्तब्य पुरा गरिनँ
सम्झेकैछु, बुवा ।
गुमाए पनि आदर्शलाई
आत्मा साक्षी, बुवा ।
सधैं मेरो भगवानलाई
पुजिराछु, बुवा ।
सेवा गर्न अर्को जुनी
कुरिराछु, बुवा ।
गह्रौ सबै बिडो पनि
ठामिराछु, बुवा ।
मुटु साह्रै पोले पनि
सहिराछु, बुवा ।
भित्र भित्रै दले पनि
सम्हालिराछु, बुवा ।
खुट्टाहरु लर्बराए पनि
हिडिराछु, बुवा ।

सपना साकार पार्नेछु
भुल्ने छैन, बुवा ।
मरेकालाई ब्युताउने आशिष
चुकाउने छैन, बुवा ।
रोएकालाई हसाउने अर्ती
बिर्सिने छैन, बुवा ।
जूनकिरी बनी अध्यारो चिर्छु
अल्मलिने छैन, बुवा ।
दियो बनी उज्यालो दिन्छु
निभ्ने छैन, बुवा ।

अप्ठ्यारोमा आत्मबल
थपिदिनु, बुवा ।
निराशालाई मनबाट
पन्छाइदिनु, बुवा ।
बिपत्तिमा काध सधै
थापिदिनु, बुवा ।
दोबाटोमा बाटोहरु
चिनाइदिनु, बुवा ।
दोधारमा अल्मलिदा
सम्झाइदिनु, बुवा ।
अद्रिश्यमै हामीलाई
हेरिरहनु, बुवा ।
प्रेरणा र आशिर्वाद
छरिरहनु, बुवा ।
सफलतामा स्वर्गैबाट
हाँसिदिनु, बुवा ।
शान्ती मिलिरहोस, बुवा ।
07 Feb,’10
(सबै परिवारलाई जुटाएर मात्र मेरो जन्मदिन मनाउने योजना बनाएको थिएँ । तर, बिडम्बना! मेरो चाहना पुरा नहुँदै बुवाले सधै सधैंका लागि आकस्मिक रुपमा हामीलाई छाडेर जानुभयो । बुवाको बाँच्ने इच्छा हुँदा हुँदै पनि नियतिले जबर्जस्ती उठाएर लग्यो । यस जन्ममा आफ्नो कर्तब्य केही निभाउनै पाइँन । बाहिर नदेखिने यो बेदनाले भित्र भित्रै निकै पोलिरहेको छ । तसर्थ, अर्को जुनीमा म मेरो बुवाको 'बुवा' को रुपमा जन्मिन पाउ र यस जन्मको भार थोरै भए पनि उतार्न सकू भन्ने मेरो जन्मदिनमा भगवानसँग एउटै कामना गरेकोछु ।)