अपूर्ण कविता

हे! साथी हो

अब त उठौं

चेतनाको नयाँ यात्रा थालौं

स्वाभिमानी आफ्नोपन खोजौं ।

कालापानीमा बिदेशी परेड खेल्दा

सुस्तामा सिमा स्तम्भ मिचिदिदा

दिउसै छोरी-चेलीको अस्मिता लुटेर

वस्तीमा आगो लगाइ अत्याचार गरिदिदा

दुख्यो, जति दुख्नुछ - दुखिसक्यो

दुख्न अब के नै पो बाँकी छ र!?

झुक्यो, जति झुक्नुछ - झुकिसक्यो

झुक्न अझै के नै पो बाँकी रह्यो र!?

हे! युवा हो

अब त बिउझौं

गौरबको नौलो कथा रचौं

अस्तित्वको शान्ती युद्ध छेडौं ।

०९ जून, २००९ 

वयफाङ, चाइना  

(जुनदिन हाम्रो देशलाई हामीले बिदेशी हस्तक्षेपबाट मुक्त गर्नेछौ र हामीले चाहेको जस्तो स्वतन्त्र राष्ट्रको महशुस गर्नेछौ, त्यही दिन मात्र फेरी अर्को शीर्षकमा एउटा कविता लेखिनेछ.. 'पूर्ण कविता' । हो, हामी पूर्ण कविता लेख्नैपर्छ, भिन्न सिर्जनाको सुनौलो रचना गर्नैपर्छ । एकै स्वरमा मिलेर राष्ट्रिय गीत गाउनै पर्छ ।
मरेर होईन, बचेँर लडौ !
हटेर होईन, डटेर बदौ !!
हारेर होईन, जितेर बाँचौ !!! )
___यो कबिता जून १५, २००९ को Global Day of Action Against Indian Aggression in Nepal 'भारतीय बिस्तारवाद बिरुद्ध अन्तरराष्ट्रिय अभियान' को अबसरमा लेखिएको हो ।