कहिले उनीलाई भेट्न नपाई, पल-पल तड्पिरहेँ ।
कहिले उनीले देख्लान् भनी, क्षण-क्षण झस्किरहेँ ।
माया भन्नु यस्तै रहेछ, अतितलाई साँच्नु पर्ने
जित्दा जित्दै हार्दा पनि, जिन्दगी यो बाँच्नु पर्ने
बिर्सिसकेँ भन्छु तर भित्र भित्रै सम्झिरहेँ
सम्हालिन खोज्छु तर आँखाहरु रुझिरहे ।
बाचा-बन्धन भन्नु रहेछ, एकैटर्फी/एकलौटी तोड्न मिल्ने
लेखिएको साईनो पनि, भाग्यबाट मेट्न मिल्ने
अजम्वरी प्रेम थियो, दुई दिनलाई थियौं हामी
जुनी-जुनी सङै भन्थ्यौं, आफै दियौं दागबत्ती ।
पहिले उनीलाई भेट्न नपाई, पल-पल तड्पिरहेँ ।
अहिले उनीले देख्लान् भनी, क्षण-क्षण झस्किरहेँ ।
16 May, 2011
Friday, June 3, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment