तिमी र झुल्के घाम

साथी!
तिमीलाई थाहै छ
मलाई बिहानी मन पर्छ
किन कि,
मलाई उस्तै-उस्तै लाग्छ
तिमी र झुल्के घाम ।

बिहानीको झुल्के घाम
शिरुको यौवनसँग लहसिदा
शितको थोपा लजाएको पल
मलाई औधी मन पर्छ
किन कि,
मलाई उस्तै प्यारो लाग्छ
त्यो परिवर्तनशील समय ।

मेरो एक अब्यक्त रहर
तिम्रो सुहागको द्रिश्यबलोकन गरी
सर्माएर शिर निहुरिदा पनि
हर्षित उत्तेजनाले उफ्रिने मन
किन कि,
त्यो आशा र भबिश्य भेट्न
छिप्पिएको धैर्यता आतुर छ ।

साथी!
म जंकोटको पिडाले बिक्षिप्त छु
किन कि,
मलाई झनै प्यारो छ
जन्मभूमी र मातृभूमी ।

मेरो एउटै चाहना छ
टुकीहरु बल्नुपर्छ-थोत्रा झुपडीहरुमा
बच्चाहरु रुनुपर्छ-सुनसान घरहरुमा
हलिहरु नारिनुपर्छ-बाँझो खेतहरुमा
भालेहरु बास्नुपर्छ-रातको बिदाईमा
तसर्थ,
मेरो साथी!
गर्भबाट स्वप्न भ्रुण होइन
हुर्केकै शिशु आत्मा जन्मिनुपर्छ
तिमीलाई प्रसव ब्यथाको सन्जीवनी
म निर्धक्क पिलाइदिनेछु ।
12 June,’011