“जे छ शीरमै छ”
सबैले यस्तै भन्छन
मलाई हेर्न मन लाग्यो
आखिर के रैछ त शीरमा ?
चत्रक्क!
आफ्नै शीर काटिदिएँ ।
अरु केही देखिनँ
एउटा अनौठो!
सामुन्ने आफ्नै शीर देखें
अर्को अनौठो!
मेरो त कपाल फुल्दै रहेछ
भक्कानिएर रुन मन लाग्यो ।
तर, ‘म’ त गुमेछु
म अब ‘म’ रहिनछु
नराम्ररी झस्किएँ
झत्तपत्ट् शीर हातमा उठाएँ
टाउकोका जम्मै काला केसहरु पनि
शायद अब सेतै फुल्नेछन ।
अचानक,
मेरै लाग्ने मधुरो आक्रितीले
अद्रिष्य रहेरै बेस्सरी झपार्यो
ए मनुवा!
तेरै अबमुल्यन किन गर्दैछस ?
तेरो अस्तित्व किन मास्दैछस ?
‘तँ’ भनेकै तेरो शीर न हो ।
ए मान्छे हो!
हो त रैछ
जीवनको सुख-शान्ति र आत्मसम्मान
हाम्रो पूर्ण अस्तित्व त शीर नै पो रैछ
म नतमस्तक भएर
फेरी मान्छे बन्नकै लागि
छुट्याएको शीर पुन: जोडिदिएँ ।
25 Apr ‘11
Thursday, May 5, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment