रातो भाले अर्थात 'द रेड कोङ्ची'

हाम्रो युनिभर्सिटी पुरानो ठाउँ शेङ्लिदोङ, वेइफ्याङबाट फुयान्शामा सरेको छ । ४औ र ५औ ब्याचहरुलाई हस्पिटल आउन जान नजिक पर्ने भएकाले उहाँहरुलाई उतै राखेको छ भने अरु सबै ब्याचहरुलाई यहाँ सारेको छ । सर्दा के कती झन्झट र अप्ठ्यारो ब्यहोर्नु पर्‍यो त्यो कुनै दिन अबश्य लेख्ने नै छु । अहिले भने म अलि भिन्नै कुरा लेख्न खोजी रहेको छु ।

हामी अगस्त २८ तारिखका दिनमा यता सरिसके पछी बिदा सकिन पनि एक हप्ता बाँकी नै थियो । मेरो ब्यग्तिगत दैनिकी भन्नु पर्दा बिहान उठेर मुख धोएर धुप बाल्नु, खाना खान बाहिर जानु, साथीहरुसँग गफ गर्दै कुनै राम्रो फिल्म वा कुनै डकुमेन्ट्री हेर्नु, साँझ तिर खेल्न ग्राउन्ड जानु बाहेक कुनै नौलो रहेन । त्यस बिचमा आफ्नो दैनिक जीवनलाई केही फरक बनाउन र रमाइलो गर्न साथीहरु सँग मिलेर भलिबल प्रतियोगिता राख्ने सल्लाह गर्यौ । खेल उपाधिको नाम 'द रेड कोङ्ची भलिबल कम्पेटिसन्' (कोङ्ची=चाइनिज भाषामा भाले )अर्थात ‘रातो भाले भलिबल प्रतियोगिता’ राख्यौ । खेल खेल्न उत्कृष्ट खेलाडिहरु छानेर उत्कृष्ट टिम बनाउने जिम्मेवारि अनुसार सबै क्याप्टेनहरुले आ-आफ्नो राम्रो टिम दर्ता गर्यौ । दर्ता गरिएका टिम र खेलाडिहरुको नाम जस अनुसार थियो ।

५औ ब्याच
१. बिनोद राना (क्याप्टेन)
२. देव राई
३. रत्न सुबेदी
४. कुमार श्रेष्ठ
५. बिकास श्रेष्ठ
६. नवाङ शेर्पा
७. सन्जित साह्

६औ र ७औ ब्याच
१. अक्ष थापा
२. ईन्द्र शाही
३. दावा लामा
४. सन्तोष कुँवर
५. दिनेश श्रेष्ठ
६. जीवन बुढा
७. चन्द्र जी. एम. (क्याप्टेन)

८औ, ९औ, १०औ र ११औ ब्याच (मिक्स)
१. राजु बिष्ट (क्याप्टेन)
2. सुशिल पोखरेल
3. सतिश चौधरी
४. अनिल यादव
५. तेज नारायण
६. केदार मण्डल
७. श्याम ठाकुर

खेल सन्चालन गर्न सजिलोको लागि प्रत्येक टिमबाट दुई/दुई जना अम्पायर चुन्यौ ।
५औ ब्याचबाट रत्न सुबेदी र बिकास श्रेष्ठ, ६औ र ७औ ब्याचबाट चन्द्र जी. एम. र दावा लामा तथा मिक्स टिमबाट राजु बिष्ट र सुशिल पोखरेल ।

खेललाई बदी प्रतिस्पर्धात्मक र अनुशासित तरिकाले सम्पन्न गर्न खेलाडिहरुको लागि सामान्य आचारसंहिता बनायौ र त्यो भन्दा बाहिर जान खोजेको खण्डमा रेफ्रीले गल्ती अनुसारको जुन सुकै पनि निर्णय गर्न सक्ने अधिकार रहेको जानकारी दियौ । त्यो आचारसंहितामा आफ्नो र टिमका खेलाडिको तर्फबाट टिम क्याप्टेनले प्रतिबद्दता जनाउने ब्यबस्था गर्यौ । जुन सारांशमा यस्तो थियो ।
" यस अन्तर ब्याच 'रातो भाले भलिबल' प्रतियोगितामा प्रथम चरणको खेल लिगको नियमानुसार खेलाइने छ र बराबरिको अवस्थामा स्कोरको आधारमा हेरिनेछ । दोश्रो चरणको खेल प्रथम स्थानको लागि बिजेता र उपबिजेता बिच खेलाइनेछ । खेल अबधी भर खेलाडीले पूर्ण रुपमा अनुशासनको पालना गर्नु पर्नेछ अन्यथा टिम क्याप्टेनहरुको सहमतिमा बनाइएको नियम अनुसार रेफ्रीले गरेको सम्पूर्ण निर्णय मान्य हुनेछ, मान्नु पर्नेछ । यदी केही कुरामा चित्त नबुझेर बेखुशी भएमा झै-झगडा गरेर परिस्थितीलाई जतील बनाउनु भन्दा पनि सम्बन्धित मान्छेहरु सँग सौहार्दपूर्ण बातावरणमा बसेर आफ्नो असन्टुष्ति राख्ने र सहि तरिकाले समस्याको उचित समाधान गरी त्यस बिषयलाई सकारात्मक दंगले तुङ्याउन मेरो ब्यग्तिगत र टिमको तर्फबाट प्रतिबद्दता ब्यक्त गर्दछु ।"

५औ ब्याच
बिनोद राना
६औ र ७औ ब्याच
चन्द्र जी. एम.
८औ, ९औ, १०औ र ११औ ब्याच (मिक्स)
राजु बिष्ट


फाईनल पुग्नु अगाडि तीन टिमका बिच लिग खेलाएर पहिलो र दोस्रो हुनेलाई अन्तिम भिडन्तमा उतार्ने निर्णय गर्यौ । त्यही अनुरुप सेप्तेम्बर ४ तारिख साँझ चित्ठा तिपाउने काम भयो । पहिलो खेल ५ तारिखका दिन बिहान ७ बजे ६औ र ७औ ब्याचको टिम र मिक्स टिम बिच भयो , जसमा ६औ र ७औ ब्याचको टिम सोझो सेटमा दुई खेल जित्न सफल भयो । दोस्रो खेल ६औ र ७औ को टिमका बिरुद्ध ५औ ब्याचको टिम थियो । त्यसमा पनि ६औ र ७औ को टिम २-१ को अग्रतामा जित हात पार्दै फाईनल प्रबेश पायो । अब फाईनल खेलको प्रतिस्पर्धी हुन ५औ ब्याच र मिक्स टिमको बिच खेल भयो । खेल ५औ ब्याचले सोझो सेटमा २-० ले जित्दै फाईनल यात्रा तय गर्‍यो । फाईनल खेल त्यही दिनको दिउसो ४ बजे निर्धारण गरिएको थियो । फाईनल खेल ५औ ब्याचका बिरुद्ध ६औ र ७औ ब्याचको टिम बिच थियो । 'बेस्ट अफ फाइभ' अनुसार भएको अन्तिम खेल ६औ र ७औ ब्याचको टिमले ५औ ब्याचको सिनियर टिमलाई १५-८, १५-११ र १५-५ को अवस्थामा सजिलै जित्न सफल भयो । ६औ र ७औ ब्याचको टिम अन्तत: उत्कृष्टहरुमा पनि सर्बोत्कृष्ट बन्न सफल भयो ।

प्रतियोगिताको प्रथम हुने टिम अथवा हाम्रो टिमले पाएको पुरुस्कार कुनै आफ्नो ब्यग्तिगत स्वार्थमा प्रयोग गर्नु थिएन । बरु आफ्नो जितको खुशीमा पूर्वयोजना अनुरुप साँझ ८ बजेदेखि राती ११ बजेसम्म सामुहिक भोजको आयोजना गर्यौ सबै र खेलाडी र आमन्त्रित सिनियर्सलाई एकै ठाउँमा बसेर रमाइलो गर्ने र भलाकुसारी सात्ने अबसर मिल्यो । हाम्रो मुख्य उद्देश्य हामीसँग छुट्टीएका सिनियरहरुसँग भेटघात गर्ने मौका मिलाउनु एवम खेलसंगै रमाइलो गर्नु र समयको पनि उपयोग गर्नु नै थियो । हाम्रो चाहना चाँही ५औ ब्याचदेखि ११औ ब्याचसम्मका सबैले एक अर्कालाई चिनजान गर्न र घुलमिल हुन सहयोग मिलोस भन्नु नै हो । हामी एउटै युनिभर्सिटीमा अध्ययन गरिरहेर पनि धेरै साँघुरो घेरामा बसिरहेका हुन्छौ, त्यो हताउनु खोज्नु पनि हाम्रो अर्को स्वार्थ थियो । रुपमा हेर्दा प्रतिस्पर्धात्मक कार्यक्रम हो तर पनि सारमा चाँही आपसी मिलाप र एक अर्काप्रती सहयोगको भावना जाग्रित गराउनु नै थियो, जुन कुरामा हामी सफल पनि रह्यौ भन्ने लाग्छ । सिनियरहरुको तर्फबाट उपहार स्वरुप भलिबल प्राप्त गर्नु र हामीले हाम्रो अतिथी मानेर सकेजतिको सत्कार गर्नु पक्कै पनि सानो कुरा होइन । सिनियर्सले खेल शुरु हुनु अगावै बल ल्याइदिएको जानकारी संगै प्रदान गर्नु, हामीले आ-आफ्नो कोर्टबाट नै ताली पितेर धन्यवाद दिनुले पनि खेलको महत्व अझै बदाएको थियो । खेलमा सबै खेलाडिहरुले अनुशासनको पूर्ण पालना गर्नुले पनि खेलको शालीनता र मान्यता थपेको थियो । भित्रैबाट गर्वले छाती फुलेको पनि थियो किन कि यस्तो आयोजना यो भन्दा पहिले यसरी विद्यार्थीको पहलमा भएको थिएन । पोहोर साल दशैमा गरेका थियौ र जितेका पनि थियौ तर त्यो भन्दा यसपाली धेरै कुरामा फरक थियो । त्यतिबेला दशैको नाममा बाजी मारेका थियौ, जितेका थियौ र एक्लै रमाएका थियौ तर यसपाली हामीले आफ्नो क्षमताले भ्याए सम्म सके जती ब्यबस्थित बनाउन सोच्यौ, समय खर्च्यौ, कार्यक्रमको सफल आयोजनाको लागि खत्यौ र अन्तिम समय सम्म पनि खतिरह्यौ । जित्न भन्दा हामी प्रतियोगिताको सफलताको लागि परिश्रम बदी गर्यौ । मलाई ब्यग्तिगत रुपमा हामीले राम्रो परम्पराको शुरुवात गर्यौ भन्ने लागि रहेको छ ।

हुन त खेलको सकारात्मक कुरा मात्र भएको होइन, एउटा बिर्सनै नसकिने कमजोरी हामीले सबैलाई सुचना दिन सकेनौ । कसैलाई प्रतियोगिता बारे ब्यापक प्रचार गर्न खताउन सकेनौ या आँफै खत्न सकेनौ जसले गर्दा केही गुनासा पनि सुनिए । एक हप्ताको समयमा हतार-हतार आयोजना गरिएको हुनाले पनि गल्ती भएको भएको हो कि ! भन्ने लागेको छ । अब भबिश्यमा ति र त्यस्ता भुल नगर्न प्रयास गर्ने मन मनै प्रण लिएका छौ । जितमा जित्ने र हारमा पनि नहार्ने आत्मबिश्वास बोकेका हामी यसरी नै सिक्दै जानु पर्छ भन्ने लाग्छ । साँझ पार्टी शुरु हुनु अगाडि मैले यो हार र जितको खेल भन्दा पनि सिनियर्स र जुनियर्सको मित्रता कस्ने दाउ भएकाले सबै साथीभाइले आफ्नो दिमागबाट हार र जितको मानसिकता हताएर आ-आफ्नो कुरा बिना संकोच निर्धक्क सात्न आग्रह गरेको थिएँ । बिनोद दाइले पनि हार र जितको खेल जुवामा मात्र हुने भएकाले यो खेललाई हामीले सँगै बसेर रमाइलो गरेको रुपमा मात्र बुझ्न भन्नु भयो । सबैले आउने दिनमा पनि यस्तो कार्यक्रम गर्न सुझाव दिए । सबैको एउटै प्रतिकृया थियो, कार्यक्रम निकै उत्साहजनक र सफल रह्यो ।

अन्तमा मलाई पनि भन्न मन लागिरहेको छ, हो कार्यक्रम सफल भएकै हो र हामी सफल भएकै हौ । सफल बन्न र बनाउन सहयोग गर्ने सहभागि टिमका खेलाडिहरुलाई हार्दिक धन्यवाद । खेललाई बदी रोमान्चक बनाउन २५ किलोमिटर टाढाबाट पनि खेल हेर्न आउने सिनियरहरु र यहिका जुनियर साथीहरुको माया पाएकोमा सबै खेलाडिको तर्फबाट मुरिमुरी धन्यवाद दिन चाहन्छु । खेलाडिहरुलाई पानीको ब्यबस्था गरिदिने सबै ब्याचका साथीहरु र आयोजनाको लागि सहयोग गर्ने सम्पूर्ण सिनियर र जुनियर साथीहरु प्रती आभार प्रकत गर्न चाहन्छु । आफ्नै ब्याचका साथीहरु दिनेश श्रेष्ठ र सन्तोष कुँवर (६औ ब्याच), दावा लामा (७औ ब्याच) र राजु बिष्ट र सुशिल पोखरेल (८औ ब्याच) लाई ह्रिदयदेखि नै बिशेष धन्यवाद दिएर पनि कम हुन्छ । हामी सबैको प्रयासले मात्र हामी सफल भएका हौ । शुरुबाट अन्त सम्म नै हामी सम्भव भए जती गर्यौ र गरिरह्यौ । फलत: हामीले राम्रो आयोजनाको अनुभव सँगालेर अब आउने दिनका लागि मार्ग सहज बनाएका छौ । भबिश्यमा नयाँ नयाँ कार्यक्रम आयोजना गर्ने आत्मबिश्वास थपेका छौ । मुख्य कुरा त हामीले राम्रो उदाहरण पेश गरेका छौ, जुन अरुले पनि सिक्न सक्ने छन र आउने दिनहरुमा पनि यसलाई एउटा परम्पराको रुपमा अगाडि बदाउनेछौ । पछी पछी सम्म पनि यसरी नै निरन्तर आयोजना हुँदै जानेछ,, भइरहनेछ । अहिलेलाई यही आशा र कामना गरौं ।