ऊ अर्थात मेरो साथी

आग्रह गर्‍यो,
उसको आँखामा चियाएँ
कत्ती विश्वाश त लागेन
तर पनि
उसको बिनम्रतालाई स्विकारीदिएँ
शरण पर्नेलाई मरन नगरु सोची
आफ्नो काध थापिदिएँ
आफ्नो सँगै उसको पनि भार थामिदिएँ ।

रात रहे अग्राख पलाउँछ रे
कति नै समय पो लाग्दो रहेछ र !
सोचाइ फेरिएको, मन बदलिएको भ्रम पार्न
स्वयम मान्छेकै सक्कली आवरन लुकाउन
फेरी कति दिन नै लाग्दो रहेछ र !
स्वयम मान्छेले पुरानै अनुहार देखाउन पनि ।

उसको एक्लोपनमा साथी बनिदिएँ
उसको दोधारमा सहि निर्णय लिइदिएँ
उसको दु:खमा मेरो सुख सुम्पिदिएँ
तर,
तर आज त ऊ
ऊ मेरो साथी
मेरो प्रगतिमा डाहा गर्छ
मेरो सफलटामा मनभरी जल्छ
मेरो पिडामा नून-खुर्सानी छर्कने
खुब रहर पो गर्छ
बाटोमा हिंडेका मेरो पाईलै पिच्छे
सकी नसकी छिर्के हाल्छ
मेरो मुटु तुक्रिएर बहेका आँशुमा
निकै आनन्दको शितलता खोज्छ
मेरो भित्री खुशीमा उसको आत्मा जलन हुन्छ
वा क्या जान्ने र बुझ्ने भएछ ऊ त
ऊ अर्थात मेरो मिल्ने साथी

आफैलाई रिझाउन अरुलाई बिझाउने भएछ
खोला तरेर लौरो बिर्सने बिचार बोक्ने भएछ
दुध पिएर उल्तै बिष डस्ने भएछ
ऊ अर्थात मेरो अत्ति नै मिल्ने साथी । ।