जहाज,
शान्ति बोकेर
बिशाल आकाशमा
उडिरहेको निरन्तर निरन्तर ।
बेहुली,
शान्ति पनि
हिउ र खोंचहरुमा
बादलुको नाच हेर्दै
लगनसँग लहसिदै
सुहागको घुम्तो ओडेर
साइतमा बेस्सरी सजिरहिन् ।
समुन्द्र नाप्दै
मरुभुमी छिचोल्दै
हिमाल-पहाड नाघेर
अबतरनको पुग-नपुग
अनिस्चित झै बन्यो
लक्षित एक गन्तब्य ।
कतै कोलाहल छ
कतै त्रसित मौनता छ
अचानक सन्नाटा छाएकोछ ।
बादल मडारिएको छ
चट्याङ धम्काइरहेछ
बिमानमार्ग छोपिएर
अध्यारोले चुनौती दिइरहेछ ।
भुइमाथि कालो मुस्लो
मुस्लोमाथि जहाज
जहाज भित्र शान्ती
शान्ती निर्धक्क थिइन्
जहाज सन्तुलित थियो ।
झसँग बिउझिएँ
लपक्क बिझेछु पसिनाले
आँखा खोलें
चारैतिर सुन्यता छ
कान ठाडो पारेर
कानेखुशी सुनें मैले ।
हे ! प्रधान चालक
बिमानलाई, शान्तिलाई
दुर्घटनाबाट बचाउदा बचाउदै
आँफै पो दुर्घटनामा परेछौ
सहपाठीको जिम्मामा जहाज सुम्पेर
कहिल्यै पनि नथाकेका अधर बिसाएछौ ।
जहाजलाई सबैले मिलिजुली
सकुशल 'ल्यान्ड' गर्ने अभिभारा दिएर
शान्तिलाई धुमधाम भित्र्याउन भन्दै
अबिचलित पाइलाहरु रोकेछौ
सहमति, सहकार्य र एकताको सुत्रमा
नयाँ पुष्टालाई विश्वाश गरिकन
सधैं सधैंका लागि बिश्राम लिएछौ ।
टादैबाट भए पनि तिमीलाई
मेरो यि शब्द गुच्छाको
हार्दिक श्रद्दा सुमन !
हे! ईतिहास पुरुष
हे! शिखर पुरुष
हे! युग पुरुष
21 March,’10
मेरो पनि उहालाई हार्दिक श्रद्दान्जली छ !
ReplyDelete