आहा!
मेरो पनि मुटु थियो
कोमोल, सुन्दर, स्वच्छ
हृदयको खानी थियो
माग्ने जतिलाई खुलेर दिन्थें ।
म जस्तै ठानेर
विश्वाश गरी हृदय दिएँ
रमायो, खुशी भयो
मेरो मुटु बन्दकी माग्यो
सिङो मुटु सुम्पिदिएँ
तर, कठै!
न जतन गर्यो
न त फिर्ता गर्यो
अलपत्र भो मेरो मुटु ।
आज फेरी तिमीले उसैगरी
मेरो मुटु नै माग्दैछौ
मैले अब कसरी मुटु दिउँ!?
एउटै मुटु थियो मसँग
अचानक बेवारीसे भयो
चोट लाग्यो, दुख्यो, रोयो
निकै छट्पटियो, आहत भयो
त्यो घाइतेलाई शान्त पार्न
एउटा गल्ति सधैंलाई भुलिदिन
मैले टुक्रा-टुक्रा बनाइ खाइसकें
हो, म मुटुहिन हिंस्रक मान्छे
भित्र-भित्रै खोक्रो भैसकें
र, पनि
चोक्टाले अझै अघाएको छैन ।
तिमी भ्रममा छौ
अर्थात, अन्जान छौ
म त कायर हुँ
शिकार गर्न नसकेर
आँफैलाई टोकेको छु
म त मांसहारी हुँ
आफ्नै देह भोग गरेको छु
यद्धपी
दुनियालाई अल्मलाउन
शरीरका कृतिम अङ-प्रत्यङहरु
भागभण्डा लगाए झै गर्छु
र, तिमी विश्वाश गर्छौ
र, मेरो मुटु रोज्दैछौ ।
अब तिमी नै भन
जीवित मुटु भएको मान्छे
मान्छेको मासु खाने
शाकाहारी भेषधारीलाई भतेर ख्वाउन
तिम्रो आलो मुटु चदाउन तयार छौ ?
यी निरस ओठहरु मिठ्याउदै
म एक गाँसमै निलिदिन्छु ।
म त नरभक्षी हुँ ।
14th February 011
Wednesday, February 15, 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment