Monday, December 13, 2010

शान्ती! आऊ

खोजिरहेछु
अलप त्यो
मेरो सेतो परेवा ।

चारो खोज्नलाई
निकै टादै पुग्यो कि!
शिकारीलेले पो उल्तै
उसैको भोक मेट्यो कि!

आमाले
अह्राउदा-अह्राउदै
सम्झाउदा-सम्झाउदै
कती अटेरी सन्तान म ।

परेवा सँगसङै
घरको लक्षिण हरायो
सधैंको शोभा गुम्यो
परिवार छिन्नभिन्न भयौ
हामीलाई मिल्न बिन्ती गर्दै
बिलापमा आमा रोइरहिन ।

मैले सकेजती
तन्त्र मन्त्र चलाएँ
बादहरुले झरफुक गराएँ
गाउँका कुना काप्चा
१० बर्ष चाहरें
शहरका गल्ली चोक
६ बर्ष तड्पिएँ
आज बल्ल भेटाएकोछु
लुछिएको, रोगिएको
एउटा परेवा ।

अझै खोजिरहेछु
स्वस्थ, हस्तपुष्ट
हराएको त्यो
मेरै प्यारो परेवा ।
01 Dec,’10

No comments:

Post a Comment