हातको पिस्तोल पड्किएर
एउटा मृत्यु भैदिएको भए
मर्नेको भार हट्ने थियो
मार्नेको शाख घट्ने थियो
….कोठरीमा सड्ने थियो
बरु
मै मलामी खेर्ने थिएँ
आँफै सलामी दिने थिएँ
न रह्यो बास,
न बज्यो बाँसुरी ।
बिडम्बना!
गोली निस्किएन
मेरी आमा!
हाम्रो रुने दिन अझै सकिएन ।
14 Dec,'10
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
..... psychic peom!? Don't know, why do you write like these, these days?? No one can get into poet's mind, my madness!
ReplyDeleteTo break a stone, it should be collided with another stone. A stone cant be broken hitting on the mud or a sand. that is the poem all about.
ReplyDeleteThank u for ur comments.