छोरीकी चिठ्ठी

गर्भ दिने बाबालाई लेख्दैछिन चिठ्ठी

कविले स्वर्ग कल्पना गरे झै उनले पनि

बाजे र बज्यैको अनुहार सक्षी राखी

दुई मुहार एक बनाउदै यस्तै होलान भनी ।

काखमै नखेलेको छोरीको चिठ्ठी पद्दा

हाँस्छन वा आसुँ झार्छन होला

छोरीको अक्षरमा स्वदेशी भाव देख्दा

प्रदेशमा कसो गरी पद्छन होला ।

चिन्नेलाई नेपाल देश सबथोक हो

नचिन्नेलाई गौतम बुद्ध बुद्ढु हो  

कुशल बुवालाई त्यो चिठ्ठी भार हो  

अशल नागरिकलाई मुटु जलाउने खर हो ।

कसले बुझ्छ उनले के बाध्यता देखाउदैछिन

कसलाई थाहा उनले के सन्देश पठाउदैछिन

चिठ्ठी लेख्न नसकी नजानी पनि कोर्दैछिन  

के के लेखिन खै चार पाना त भराइ नै सकिन ।

लाहुरेको कथा र ब्यथा सुन्दा सुन्दै

मानिन्छिन उनी त पूर्ण अनुभवी झै

झस्किन्छिन रातमा लडाईंको कुरा सम्झिदै

लाग्दो हो आँफैले घोर युद्द लगिरहे झै । 

मायाको टुक्रा बिदेशमै हराउछ कि सोंची

निदाएको बेला टिपें एक अंश मैले पनि

*'तराइमाको महिदानमा' हत्तार नदेखाउनु ड्याडी

भेट्न मन लायकोछ तपाईं आउनुहुन्छ कहिले?

*लडाइको मैदानमा

१८ पौष, २०५७

घोराही, दाङ