Saturday, February 16, 2013

गजल: खोइ!


भै गयो कमरेड! कती गर्छौ खोक्रो भाषण हामीलाई 
के-के नै गर्छु भन्थ्यौ झन्, चर्को भो शासन हामीलाई ।

मार्यौ, मार्न लायौ हाम्रै दिन पक्का आउछ भनी
रगतले लपक्क लट्पटियौ, खै त सिंहासन हामीलाई ।

लालाबाला टुहुरो बनाइ, पुछ्यौ सिन्दुर चेलीको
लुकी-छिपी अझै पाप् गर्ने, दिदैछौ कासन हामीलाई ।

सारा दु:ख बिर्सिकन लडि जित्यौ तिम्रो लागि
अपाङ्ग भो बस्ती आज, देउ खाने राशन हामीलाई ।
January 17, 2013

खोजी

एउटा टिप्छ
अर्को देख्छ
अनी चटक्क छाडेर
च्याप्प छोप्छ  
छिनभरमा   
पुन: अर्को ताक्छ ।

घुमाइ फिराइ हेर्छ
मन पर्छ/मन पर्दैन
गुणी/ बैगुणी
एकनाश हुन्न रैछ
हेराइ,
बुझाई,
छामाई
भिन्न छ
आफ्नै जिन्दगी ।

फरक मान्छे
फरक चिज
सबै फरक
नितान्त फरक ।

पलपल हाँस्छ
सधैंको लागि
पलपल बाँच्छ  
सबैको लागि
तर कतै-कतै 
कोपिलाहरु निमोठिदा
हिलो र पानीमा फुल्ने फूल
आज बिस्तारै रोयो ।

कठै नि!   
अस्थाइ बबुरोलाई
अचेल खोज्दैमा बित्दो छ  
स्थाइ मान्छे
स्थाइ नाम
स्थाइ भबिश्य
स्थाइ जिन्दगी ।
10th Feb 2013