गजल: खोइ!

भै गयो कमरेड! कती गर्छौ खोक्रो भाषण हामीलाई 

के-के नै गर्छु भन्थ्यौ झन्, चर्को भो शासन हामीलाई ।

मार्यौ, मार्न लायौ हाम्रै दिन पक्का आउछ भनी

रगतले लपक्क लट्पटियौ, खै त सिंहासन हामीलाई ।

लालाबाला टुहुरो बनाइ, पुछ्यौ सिन्दुर चेलीको

लुकी-छिपी अझै पाप् गर्ने, दिदैछौ कासन हामीलाई ।

सारा दु:ख बिर्सिकन लडि जित्यौ तिम्रो लागि

अपाङ्ग भो बस्ती आज, देउ खाने राशन हामीलाई ।

January 17, 2013

खोजी

एउटा टिप्छ

अर्को देख्छ

अनी चटक्क छाडेर

च्याप्प छोप्छ  

छिनभरमा   

पुन: अर्को ताक्छ ।

घुमाइ फिराइ हेर्छ

मन पर्छ/मन पर्दैन

गुणी/ बैगुणी

एकनाश हुन्न रैछ

हेराइ,

बुझाई,

छामाई

भिन्न छ

आफ्नै जिन्दगी ।

फरक मान्छे

फरक चिज

सबै फरक

नितान्त फरक ।

पलपल हाँस्छ

सधैंको लागि

पलपल बाँच्छ  

सबैको लागि

तर कतै-कतै 

कोपिलाहरु निमोठिदा

हिलो र पानीमा फुल्ने फूल

आज बिस्तारै रोयो ।

कठै नि!   

अस्थाइ बबुरोलाई
अचेल खोज्दैमा बित्दो छ  

स्थाइ मान्छे

स्थाइ नाम

स्थाइ भबिश्य

स्थाइ जिन्दगी ।

10th Feb 2013